Thursday, November 27, 2008

नेपाली धर्ती

फैलिएको थियो मेरो हात
स्वतन्त्र थिए म
स्वाभिमानी मेरो इतिहास
कागजको टुक्रामा बेचियो!

म भित्रको ममत्व लुटियो
प्रत्येक अंग टुक्रामा बाडियो
हेरेर बस्न वाध्य थिए म
प्रतिकार गर्ने सामर्थ्य थिएन!

त्यही घाउ आज फेरी चर्किएको छ
दबाएको गला आज फुकेको छ
आज फेरी बिरोध गर्ने आवाज पाएकी छु
कटीएको मेरो हात जोड्ने मौका पएकी छु!

6 comments:

Aakar said...

समय त पक्कै आएको छ, तर कसरी सुरुवात गर्ने होला ?

prajwol said...

timi pani kabita lykchaw?dnt knoe

Yumesh Pulami said...
This comment has been removed by the author.
Yumesh Pulami said...

कवयत्री को कविता रसीलो नै रहेछ ! आट गर्नु पर्छ साथ पाइन्छ तर try नै नगरे के गर्ने ? अवसर र टाइम को सदुपयोग गर्नु पर्छ है ।

rajankathet said...

स्वाभिमानी मेरो इतिहास
कागजको टुक्रामा बेचियो! malai ta chhuyo yesle... u can join Kosish Nepal if you've written this poem from heart!!!

itsmysite said...

Thanks a lot!!
sabai ko support bhayo bhane lekhna man lagdo rahecha! ani k Kosish Nepal bhaneko rajan??