Monday, January 4, 2010

अधुरो सपना

त्यो कालो अँधेरी रात
लगातारको झरी अनि गड्गडाउँदो बादल
चिसो हावा सँगै उडेका पर्दा
त्यही सँगै उडिगयो एक सपना

निधार माथि टक्क काटिएको सिउँदो
त्यसमै सजाएको विवाहिताको निशानी सिन्दूर
कमलो हातमा सजाएका काँचका चुरा
तर कठोर मनका विधाता भए निष्ठुर

त्यो सिन्दूर त्यही एकदिनको रह्यो
पुछियो सिन्दूर सँगै मुहारको हर चमक
टुक्रा टुक्रा भए सपना काँचको चुरा जस्तै
अनि छरपस्ट भयो जीवनको हर क्षण………

No comments: